woensdag 6 februari 2019

Textielkunst van mijn hand

is vanaf vandaag te zien in De Klaampe / Medisch Centrum Westerhaar aan Beeklaan nummer 1 in Westerhaar.



Op de twee verdiepingen in het pand is vooral vilt te zien. Vilt op diverse manieren. Ik heb gewerkt in het platte vlak als ook in 3D. Maar er hangt ook een niet gevilt werk van mijn hand.







Ik ben blij dat ik de gelegenheid krijg in dit pand aan de Beeklaan 1 in Westerhaar het werk te mogen laten zien.

Het is nog te zien tot en met eind april 2019

zondag 10 september 2017

Münster - Expo Hut Skulptur 2017

Vandaag was de opening van de expo Hut Skulpturen in Galerie FB69 van Kolja Steinrötter  aan de Prinzipal Strasse in Münster. In één van de prachtige panden, boven PUR, tegenover het historische raadhuis.

Prinzipal Strasse 32 in Münster 

Aansluitend op de opening is er een Hat Walk georganiseerd die door het centrum van Münster liep.
De expo én de Hat Walk zijn een idee van Ana Ehling en Melanie Laukamp.

De aanwezige Hut Skulpturen zijn mooi in beeld gebracht door KLM van Westfälische Nachrichten.

Er is gekeken naar inspiratiebron, creativiteit, orginaliteit, vakmanschap, proportie, balans, kleur en beeld.
Het is fijn dat er twee sculpturen van mijn hand zijn opgenomen. 


Foto: Westfälische Nachrichten - KLM

Foto: Westfälische Nachrichten - KLM





woensdag 6 september 2017

Sculpturen in Münster

Kunst in het openbaar

Om de tien jaren wekt Münster met de gerenommeerde tentoonstelling Skulptur Projekte Münster de belangstelling van de internationale kunstwereld.


Skulptur Projekte Münster 2017
In de zomer van 2017 organiseert Münster voor de vijfde maal 'Skulptur Projekte'.
De grote, gerenommeerde tentoonstelling wordt vanaf 1977 om de 10 jaar georganiseerd volgens een concept dat wereldwijd uniek is.
Ongeveer dertig nieuwe artistieke posities op het gebied van klassieke beeldhouwkunst tot aan performance art zijn van 10 juni tot en met 1 oktober 2017 in de stad te zien.

De toegang voor het internationale kunstevenement dat bezoekers uit de hele wereld trekt is gratis.

Sinds 1977 komen om de tien jaren wereldberoemde kunstenaars naar Münster voor de tentoonstelling Skulptur Projekte Münster, om hun speciaal voor Münster gecreëerde kunstwerken voor te stellen. Vele van de getoonde werken drukken ook vandaag de dag nog een stempel op het stadsbeeld. Deze en andere kunstwerken in het openbaar maken van Münster een sculpturenstad.

Als extraatje wordt er zondag 10 september een Hut Walk georganiseerd.
Rond 16.00 uur wordt er een wandeling door de stad gemaakt. Hoedendragers en andere 'goedgemutsten' kunnen hieraan deelnemen. De start is op de Prinzipalmarkt ter hoogte van huisnummer 32.
De Hut Walk wordt georganiseerd aandacht te vragen voor de hoed in het algemeen en de tentoonstelling Hut Skulptur Münster 2017.





woensdag 12 juli 2017

13-11-1813 dé foto

Het werk dat je in het fimpje hebt kunnen bekijken, is een deel van het totale werk.
Muts en jas (Gelderland) zijn uitgebreid met de IJssel en een Overijssel.



De jas is ontworpen, getekend en gerealiseerd naar schetsen, prenten foto's van Kozakken. Het vilt is gemaakt geïnspireerd op de loop van de IJssel ter hoogte van de Duursche Waarden (gemeente Olst-Wijhe) en Veessen (gemeente Heerde). Daar waar 's zomers ook het Kozakkenveer geopend is.
Lees meer info; https://goo.gl/ybWsBP

Het werk is nog te zien t/m 30 augustus op werkdagen tussen 10.00 en 17.00 uur
Infocentrum IJssel, Rijksstraatweg 109, 8121 SR Den Nul
En is onderdeel van de tentoonstelling St(r)eekgebonden - Waar IJssel en textiel elkaar ontmoeten door Textielkunst NU

zaterdag 17 juni 2017

13-11-1813

Vanaf vandaag 17 juni is de expositie geopend van Textielkunst NU in Infocentrum den Nul.
Hier worden zeer uiteenlopende textiele werkvormen getoond.

Waar Textiel en IJssel elkaar ontmoeten is te zien t/m 30 augustus.
Het sleutelwoord van deze tentoonstelling is:

St(r)eekgebonden

Ieder heeft op een heel eigen wijze de Duursche Waarden in textiel weergegeven. Het is een prachtig ingerichte expo waar je als textielliefhebber je hart kunt ophalen.

Bovendien is er een 'groepswerk' te zien; Mijn Streek.

Je bent van harte welkom in Infocentrum den Nul. Nog te zien t/m 30 augustus tussen 10 en 17 uur.


13-11-1813
Vergeten Bevrijding

Ik vind het leuk om jullie te laten weten dat er ook werk van mij te zien is.




Met  13-11-1813 wil ik het belang laten zien van de aanwezigheid van kozakken in de regio ten tijde van de bezetting door Napoleon.

Mijn werk is geïnspireerd op de historie van het gebied waar de Duursche Waarden onderdeel van uit maakt.

De IJssel speelt sinds jaar en dag een enorm belangrijke rol in het gebied dat nu de Duursche Waarden heet. 

De Hanze en de daarbij behorende Hanzesteden zijn in de middeleeuwen ontstaan. Steden die lagen in het Oversticht (nu; Overijssel) zoals Deventer en Zwolle maar ook steden in Gelre (nu; Gelderland).
Het wegennetwerk moest nog ontwikkeld worden en dat maakte de IJssel tot een heel drukbevaren waterweg tussen de Hanzesteden en de Zuiderzee.

Het is bekend dat ter hoogte van de steden al in de middeleeuwen een veerdienst over de IJssel was. Maar al in die tijd was er ook ter hoogte van Veessen een veerdienst.
De oudste vermelding van een veerdienst stamt uit 1379 en heeft het over een “veerschip”.

Napoleon Bonaparte, had zichzelf in 1804 tot keizer van Frankrijk had uitgeroepen en heeft in 1810 de Nederlanden bij het keizerrijk Frankrijk ingelijfd.
Echter op 10 november 1813 staken Kozakken ter hoogte van Nordhorn, in Duitsland, de Nederlandse grens over om ons land te bevrijden van de Franse bezetter.
De kozakken trokken van oost Nederland naar het zuiden om de Fransen richting Frankrijk te drijven. Al twee dagen later stonden de eerste kozakken al voor de IJssel.
Strategie: de Fransen zo snel mogelijk over de IJssel jagen en doorstoten tot Parijs.

Deventer was een stad vol Franse soldaten. De stad werd omsingeld en de Kozakken konden hierdoor de brug over de IJssel niet gebruiken.
Ter hoogte van de Duursche Waarden, bouwden zij een schipbrug met beurtschepen. Ze gebruikten takken om de gladheid tegen te gaan op deze brug. Ze moesten tenslotte met alle kleine paardjes ook over kunnen steken.
Deze brug heeft een belangrijke rol gespeeld bij de bevrijding door de kozakken. 
De schipbrug heeft er alleen tijdens de periode dat de kozakken daar gelegerd waren gelegen. Dat was maar kort want op 21 mei 1814 was Nederland van de Fransen bevrijd.

Het is bijna een ‘vergeten bevrijding'. Het vermoeden is, dat dat komt dat omdat de bevrijding begon in Noord en Oost-Nederland, een wat minder belangrijk gebied. Toch lieten ze een grote indruk achter, de supersnelle bewapende steppesoldaten van Russische voorouders die zich al twee eeuwen eerder vermengden met Tartaren en Mongolen.

Later is er nog een voetveer geweest met een boot voor zo’n 20 personen, die dienst deed vooral voor werknemers van de steenfabriek in Fortmond die een belangrijke werkgever was voor arbeiders aan beide zijden van de IJssel. Met het sluiten van de fabriek, in de zeventiger jaren in de vorige eeuw,  verdween ook deze veerdienst.
Tegenwoordig is er een tijdens de zomermaanden een voetveer met de naam ‘Kozakkenveer’.

Met mijn werk wil ik weergeven dat de Kozakken een heel belangrijke rol hebben gespeeld.

Op (inter)nationaal niveau maar ook zeker op lokaal niveau. Dat zij met relatief weinig, zeer strijdbare, manschappen met een enorm doorzettingsvermogen zich hebben ingezet voor een land ver van hun thuisland.
In de tijd waarin vredes- en veiligheidsmissies niet vanzelfsprekend en aan de orde van de dag waren.

Hiermee wil ik ook aandacht vragen voor de ‘vergeten bevrijding’ in eigen regio. Bevrijding, een woord dat door de jaren die volgden op de Franse tijd, een woord van belang is geworden.

Iedere bevrijding is tenslotte een bevrijding van belang.


Wil je meer weten over deze tentoonstelling? 
Ga kijken! Infocentrum den Nul, Rijksstraatweg 109 
Dagelijks tussen 10.00 - 17.00, toegang gratis.

Of lees: https://goo.gl/GKFs1s

dinsdag 25 oktober 2016

Koesterbloemen

Koesterbloemen zijn vilt-bloemen gemaakt van wol- en zijdevezels.

Koesterbloemen kunnen met familie en/of vrienden gemaakt worden in de dagen na het overlijden van een dierbare. Hierbij neem je een dagdeel te tijd voor het vilten van de bloemen. Deze tijd is een rustpunt met dierbaren om je heen, waar je al werkend herinneringen ophaalt en verdriet kunt delen.

We kunnen Koesterbloemen maken met elkaar. Maar er kan ook iemand bij uitgenodigd worden. Iemand die bij jou, jullie past. Een traumacoach, een rouwbegeleider of iemand vanuit een religieuze of spirituele achtergrond zou in aanmerking kunnen komen.

Het samen maken van vilt binnen een thema zorgt voor verbondenheid en geeft troost.

Het is mogelijk om met familie en/of vrienden samen te werken aan een mooi boeket van koesterbloemen tijdens een periode van afnemende gezondheid.

In deze bloemen verwerk je niet alleen materialen maar ook de warmte van het materiaal en de herinnering, de lach en de traan. Het delen is een deel verwerken.
Het geeft steun om in een periode van naderend afscheid deze bloemen gemaakt te hebben. Te kunnen koesteren alvorens afscheid te moeten nemen.




zondag 28 februari 2016

Lijkwades, coconnen en drapering

Op dit moment ben ik druk bezig met het testen van technieken en vormen die ik wil gaan gebruiken in mijn objecten.

Ondertussen werk ik verder aan het maken van lijkwades en coconnen.

Het begraven op een natuurlijke begraafplaats komt bij een groeiende groep mensen in de belangstelling. Er zijn steeds meer gebieden die gebruikt worden als natuurbegraafplaats. Veelal een bos waar je als je er wandelt, in eerste instantie niet merkt dat je op een begraafplaats loopt.
Natuurbegraven betekent dat het lichaam op een organische manier gegeven wordt aan de aarde.
Soms gemarkeerd met een zwerfkei(tje) of een houten monumentje.

Voor het bewust omgaan met natuur en materialen kun je er voor kiezen om op een baarplank van hout of gevlochten wilgentenen, gewikkeld in een lijkwade van natuurlijke vezels begraven te worden.Want sinds de wet op de lijkbezorging in 1991 is gewijzigd is het niet meer verplicht de dode in een kist te begraven. De wades worden gemaakt van katoen of linnen met eventueel zijde. Ook verwerken van wol is een mogelijkheid.



Het opbaren waarbij je gebruik maakt van een wade roept ook toegankelijkheid en zachtheid op.
Je kunt ervoor kiezen om bijvoorbeeld de wade deels te bedekken of te versieren met vilt.
Een dunne doek van vilt eventueel met zijde is ook erg geschikt als drapering.

Mocht je een alternatief voor een traditionele kist kiezen, bijvoorbeeld een van wilgentenen gevlochten mand is het ook heel mooi daarin gebruik te maken van dun vilt.